ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ



Այն  պահին, երբ  ես  մոլոր  ու  տխուր
Լուռ  քայլում  էի  կյանքի  ճամփեքով ,
Երբ  տատասկ  սիրտս  աղերսում  էր` < ջու~ր > ,
Իսկ  միտքս  ձգվում  հեռու  եզերքով ,
Երբ  պարզ  երկինքը  քահանայի  սև
Սքեմ  էր  հագել  ու  դեմքը  ծածկել ,
Երբ  հույսս  որպես  մի  թռչուն  անթև
Երկնքից  ընկել, կուրծքն  էր  փշրել ,
Դու  հայընվեցիր  ու  քո  հայտնությամբ
Ինձ, իմ  հրեշտակ, նոր  կյանք  բերեցիր ,
Քո  սուրբ  անունով  սիրտս  կնքեցիր ...


  Կյանքի  իրականությունը  թեև  ունի  խոչընդոտներ, բայց  գեղեցիկ  է, հրապուրիչ...և  եթե  այն  փոփոխական  չլիներ, կդադարեր  ընդհանրապես  հետաքրքիր  լինել ...