Չգիտեմ` ինչու, տրամադրությունս  մռայլ  է ...Սիրտս  գնդակի  թռիչքների  նման  կծկումների  մեջ  է   ընկնում ... Ոչնչի  ցանկություն  չունեմ ...Գիրքը, որն  իմ  սփոփանքն  է  եղել  տարիների  ընթացքում, ոչնչով  ինձ  չի  գրավում...
     Անհանգիստ  եմ, ինչպես  սնդիկը...Ինչ  որ  սառը  ծանրություն, թուլություն  է  մտել  մեջս...աչքերս  զայրույթից  մրմռում  են...քթերիցս  կարծես  կծու  մուխ  է  կախված...Շնչում  եմ  անհանգստություն...Չգիտեմ,թե  ոնց  կվերջանա  տհաճ  կաշկանդվածության  սարսափելի  ժամանակաշրջանը ...
     Նորից  ազատության  հույսի  ուրվականը  անհետացավ  պատկերներիս  միջից...